Πειραματισμοί.....

Επειδή είναι δύσκολοι οι καιροί και τα λεφτά μας μετρημένα, τα δε υλικά της ζωγραφικής είναι "είδος πολυτελείας", σκέφτηκα να δοκιμάσω τι μπορώ να κάνω με χρώματα αγορασμένα από το χρωματοπωλείο. Μιλάω για πλαστικά. Εξ άλλου είχα χρησιμοποιήσει πλαστικά χρώματα το καλοκαίρι, όταν έφτιαξα την τοιχογραφία της Εύας μου. Είπα λοιπόν να δοκιμάσω τι μπορώ να κάνω με αυτά τα χρώματα στον  καμβά.
Σκεφτόμουν ότι θα συμπεριφέρονται όπως τα ακρυλικά. Δεν ήταν όμως ακριβώς έτσι. Είχα ένα πρόβλημα στην ανάμιξη τους. Βέβαια μπορεί να μην έκανα κάτι σωστά εγώ. (Στην τοιχογραφία οι αναμίξεις είναι σε πιο μεγάλη ποσότητα και πιο εύκολο να τις κάνεις σε πλαστικά ποτηράκια, γιατί θέλουν πολύ ανακάτεμα. Στον καμβά όμως οι ποσότητες που χρειάζεσαι είναι μικρές).

Τι να ζωγραφίσω όμως; Σκέφτηκα να κάνω κάποιο θέμα που το έχω δουλέψει και με λάδια και με ακρυλικά για να μπορώ να συγκρίνω.
Κατέφυγα λοιπόν στα πιο υπομονετικά μοντέλα που διαθέτω, τα φρούτα. Ποια φρούτα είναι πολύ επίκαιρα αυτόν τον καιρό;  Μα φυσικά τα ρόδια. Μου αρέσουν δε και πολύ να τα τρώω, οπότε τα μοντέλα αξιοποιήθηκαν μετά το τέλος του εγχειρήματος εποικοδομητικά......

Να και το αποτέλεσμα:

40Χ50 cm

Και μια και ο λόγος για φρούτα εποχής ας βάλω και δυο μικρούς καμβάδες με φρούτα της εποχής που έφτιαξα όμως με ακρυλικά.

Ρόδι και κυδώνι (20Χ20 εκ.)

Φρούτα του φθινοπώρου (20Χ20 εκ.)

"Ενατένιση"

Λάδι σε καμβά ( Oil on canvas) 50X50 cm

Το καλοκαίρι είχα δει σε μια δημοσίευση φίλης στο facebook για μια έκθεση φωτογραφίας που πραγματοποιήθηκε στην Άνδρο με θέμα "Αιθιοπία - ο τόπος και οι άνθρωποι". Η έκθεση διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Βοήθειας Παιδιών Αιθιοπίας - Lalibela.
Η αφίσα της έκθεσης ήταν μια φωτογραφία της έκθεσης που είχε αυτά τα δύο παιδιά.
Με μάγεψε το βλέμμα αυτών των δύο παιδιών.
Συνηθίζω να αποθηκεύω φωτογραφίες που με εντυπωσιάζουν και πολλές κάποια στιγμή μου χρησιμεύουν για να αντλώ θέματα για ζωγραφική.
Ήρθε λοιπόν η ώρα της. Προσπάθησα να αποδώσω όσο μπορούσα πιο καλά αυτό το βλέμμα. 

Χωρίς λόγια και χωρίς τίτλο

Κολάζ και λάδι σε καμβά (50Χ70 εκ)

Δεν χρειάζεται τίτλο. Οι τίτλοι των εφημερίδων που χρησιμοποίησα τα λένε όλα....
...και ένα βιντεάκι που ταιριάζει κουτί

Η μαμά των κοριτσιών μου

Αυτή είναι η μαμά των κοριτσιών μου που πήγαν να εκτεθούν στην έκθεση της ΠΕΛΤ στο "Καμίνι" στο Γαλάτσι. Δεν μπορούσα να τα αφήσω ασυνόδευτα.
Τις μορφές των παιδιών και της μάνας (που θεωρώ ότι είναι μιά συγκλονιστική μορφή) τις πήρα από μια φωτογραφία που είδα τυχαία στο ίντερνετ.
Σκέφτηκα να μην μεταφέρω στον καμβά αυτούσια την φωτογραφία της οικογένειας, αλλά να απομονώσω τις μορφές και να τους δώσω και κάτι δικό μου.

Βάζω εδώ και την φωτογραφία για να δείτε από που ξεκίνησα.
Ίσως αργότερα φτιάξω και το αγοράκι για να ολοκληρώσω την οικογένεια.

Και μια εικόνα από την έκθεση στο "Καμίνι"

Στο Καμίνι

Σε έναν εξαιρετικό χώρο .....

Την Δευτέρα 12 Νοέμβρη στις 7 μμ. είναι τα εγκαίνια. Σας περιμένουμε !!

Στην έκθεση θα πάνε τα κοριτσάκια μου, αλλά δεν θα είναι μόνα τους ... Θα συνοδεύονται. 

Ο χώρος :

Τα κοριτσάκια ...

Λαδι σε καμβά (Oil on canvas) 50X50 cm

Λάδι σε καμβά (Oil on canvas) 50X50 cm

ΑΝΘΡΩΠΟI – ΧΡΩΜΑ +ΣΙΔΕΡΟ 6

6^η ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ & ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΑΝΘΡΩΠΟI – ΧΡΩΜΑ +ΣΙΔΕΡΟ 6

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ –ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ

19 ΕΩΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΗ 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 1

Για έκτη χρονιά η Κίνηση εικαστικών καλλιτεχνών "ΠΕΡΑ(σ)ΜΑ" μαζί με τα συνδικάτα της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος διοργανώνουν την έκθεση εικαστικών που γίνεται μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, με την συμμετοχή να έχει ξεπεράσει τους 200 Καλλιτέχνες.

Στο Πέραμα, η τέχνη προσπαθεί να εμπνευστεί και να εμπνεύσει, να διαμορφώσεισυμπεριφορές, στάση και δράση. Σε αυτή την αλληλεπίδραση καλλιτέχνες και εργαζόμενοι, συντονίζουν το βήμα τους.

Η Έκθεση ξεκίνησε από το 2005 με πρωτοβουλία ομάδας εικαστικών καλλιτεχνών. Στόχος της έκθεσης να έρθει το έργο τέχνης στους τόπους δουλειάς, εκεί που βρίσκεται ο φυσικός του αποδέκτης και η κινητήρια έμπνευση της δημιουργίας του: η εργατική τάξη.

Επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ αναδεικνύεται σήμερα ο ρόλος της τέχνης. Καλλιτέχνες , εργάτες, γυναίκες, επαγγελματίες, νέοι, βρίσκονται σε κατάσταση εξαθλίωσης σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Ποιος μπορεί να αρνηθεί αυτή την πραγματικότητα; Κανείς!

Ποιος μπορεί να κάνει την μεγάλη ανατροπή; Ο λαός! Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι γυναίκες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί επαγγελματίες.

• Πώς; Αξιοποιώντας, το πιο αποτελεσματικό και ισχυρό όπλο, τη δύναμη των αγώνων.

Δέκα ημέρες από 19 /10/2012 έως 28 / 10/2012 στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, ζωγράφοι, χαράκτες, γλύπτες, φωτογράφοι, μαζί με το θέατρο τη μουσική, δίνουν το δικό τους στίγμα αγωνιστικης ταξικής αλληλεγγύης.

Στήνουν το δικό τους μέτωπο

Καλούμε σε αγωνιστικό συναγερμό τους μαθητές, τους άνεργους, τους νέους και της νέες , να συναντηθούν μαζί μαςμε το σύνθημα.

Οι αγώνες είναι τέχνη του λαού

και η τέχνη όπλο του.

Την έκθεση διοργανώνουν οι:

ΚΙΝΗΣΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΠΕΡΑ(σ)ΜΑ

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΑΜΜΟΒΟΛΙΣΤΩΝ – ΚΑΘΑΡΙΣΤΩΝ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΝΑΥΠΗΓΟΞΥΛΟΥΡΓΩΝ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΠΛΟΙΩΝ

Με την υποστήριξη : της Λαϊκής Επιτροπής Περάματος, της Λαϊκής Επιτροπής Νίκαιας, της Επιτροπής Ανέργων Νίκαιας, της ΕΛΜΕ Πειραιά.

 Τα εγκαίνια της έκθεσης εικαστικών τεχνών και φωτογραφίας "ανθρωποι χρώμα + σίδερο 6"που πραγματοποιείται για 6η φορά στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος θα γίνουν στις 19 Οκτωβρίου 2012 από τις 7μ.μ.

Συμμετέχω με το παρακάτω έργο:

"Μην αφήσεις το μηχανισμό να σε μαγκώσει....." Λαδοπαστέλ, ακουρέλες, ακρυλικά σε παλιό ξύλο.

Τα έργα με τα οποία συμμετείχα στην έκθεση της Τεχνόσφαιρας "Ελεύθερες Φωνές"

Ακρυλικό σε καμβά (Acrylic on canvas) 50 X 40 cm 

Ακρυλικό σε καμβά (Acrylic on canvas)  45,5 X 37,5 cm 

"Το άσπρο καπέλο - Λυδία" Ακρυλικό σε καμβά (Acrylic on canvas) 50 X 70 cm 

"Κυπαρισσάκι μου ψηλό" Ακρυλικό και λάδι σε καμβά (Acrylic and Oil on canvas) 20X 60 cm

"Παιχνίδια στην 'Αύρα'  Ι" Ακρυλικό και λάδι σε καμβά (Acrylic and Oil on canvas) 40X 30cm

"Παιχνίδια στην 'Αύρα'  ΙΙ" Ακρυλικό και λάδι σε καμβά (Acrylic and Oil on canvas) 40X 30cm

"Αυτό που μας καίει" Μικτή τεχνική (ακρυλικά και κολάζ) σε καμβά (Mixed media, acrylic and collage on canvas) 70X50 cm

Έκθεση Τεχνόσφαιρας "Ελεύθερες Φωνές"

 ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

          Το  Πολιτιστικό Κέντρο «ΦΛΟΙΣΒΟΣ» του Δήμου Παλαιού Φαλήρου, που αποτελεί  σύμβολο και σήμα κατατεθέν του Δήμου, ενώ χαρακτηρίζεται μνημείο που ανήκει στην ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά της περιοχής, φιλοξενεί την 5^η κατά σειρά Εικαστική Έκθεση και Σειρά Πολιτισμικών Εκδηλώσεων της «ΤΕΧΝΟΣΦΑΙΡΑ» -Σύλλογος Ελλήνων Εικαστικών και Πολιτισμικών Δημιουργών -με τίτλο:

«ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ…»     

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: από ΤΡΙΤΗ 2/10  έως  ΔΕΥΤΕΡΑ 8/10/2012.

ΕΓΚΑΙΝΙΑ:  ΤΡΙΤΗ  2/10/2012  7:30 μ.μ

           Οι Εικαστικοί καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι:

ΑΜΑΡΑΝΤΟΥ  Ν..ΧΛΟΗ,  ΑΜΑΣΗΣ  ΔΙΟΝΥΣΗΣ,  ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ  ΣΠΥΡΟΣ,  ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ  ΘΕΟΔΩΡΟΣ,  ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ  ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ,  ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ,  ΒΑΡΟΤΣΗ  ΙΟΛΑΝΔΑ  ΑΝΘΗ,  ΒΙΛΛΙΩΤΗ  ΜΑΡΙΑ,  ΒΡΕΝΤΖΟΥ  ΑΘΑΝΑΣΙΑ,  ΓΑΖΕΑΣ  ΑΝΤΩΝΙΟΣ,  ΓΕΩΡΓΑΤΟΥ  ΕΛΕΝΗ,  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ  ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ,  ΓΚΑΖΙΑΝΗ  ΜΑΙΡΗ,  ΓΚΙΟΚΑ  ΕΥΓΕΝΙΑ,  ΔΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  ΦΩΤΕΙΝΗ,  ΔΙΑΚΟΣ ΣΑΚΗΣ,  ΚΑΜΣΗ  ΝΤΟΝΑ  ΟΚΤΑΒΙΑ,  ΚΑΡΑΔΗΜΟΥ  ΕΛΕΝΗ,  ΚΟΡΜΑΛΗ  ΟΛΓΑ,  ΚΟΥΤΕΛΗΣ  ΝΙΚΟΣ,  ΚΩΣΤΟΓΙΑΝΝΟΥ  ΚΑΤΕΡΙΝΑ,  ΛΕΟΝΙΣ  ΔΕΣΠΟΙΝΑ,  ΜΑΛΙΑΡΟΥ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ,  ΜΑΡΚΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΑ,  ΜΙΧΟΥ  ΜΑΡΙΑ,  ΜΠΑΦΕ  ΑΓΓΕΛΙΚΗ,  ΜΠΕΚΟΥ  ΕΛΕΝΗ,  ΜΠΟΥΡΓΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΑ,  ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ  ΓΙΩΡΓΟΣ,  ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ  ΒΙΟΛΕΤΤΑ,  ΠΑΜΠΟΥΡΗ  ΑΘΑΝΑΣΙΑ,  ΠΑΡΤΑΛΗ  ΚΑΙΤΗ,  ΠΕΤΡΑΚΟΣ  ΣΠΥΡΟΣ,  ΡΕΒΕΝΑΚΗ  ΖΩΗ,  ΡΗΓΑΚΗ ΘΩΜΑΪΣ,  ΣΙΔΕΡΗ  ΜΑΡΙΑ,  ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ  ΒΑΣΙΛΙΚΗ,  ΣΚΟΥΡΤΕΛΗΣ  ΔΗΜΗΤΡΗΣ,  ΤΑΛΙΑΔΩΡΟΥ  ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ,  ΤΑΜΠΟΥΡΗ  ΒΑΣΙΛΙΚΗ,  ΤΣΙΑΤΑ  ΑΛΙΚΗ,  ΤΣΩΡΟΣ  ΓΙΩΡΓΟΣ,  ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΑ,  ΧΑΝΟΥΖΑ  ΟΛΓΑ,  ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗ  ΦΡΟΣΩ,  ΧΡΥΣΟΣ  ΑΝΤΩΝΗΣ,  ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ.

……… Φιλική Συμμετοχή

ΑΡΑΠΗΣ  ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ,  ΓΕΩΡΓΑΣ  ΣΠΥΡΟΣ,  ΣΤΡΑΤΗΣ  ΓΙΑΝΝΗΣ

             Το πρόγραμμα των Πολιτισμικών Εκδηλώσεων που θα λάβει χώρα κατά την διάρκεια της Έκθεσης έχει ως εξής:

Τρίτη, 2/10/2012   7:30μμ.

Εγκαίνια της Έκθεσης.

Χαιρετισμό θα απευθύνουν: .o Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου ΔΙΟΝΥΣΗΣ  ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ  &  η Ποιήτρια, Στιχουργός, Αρθρογράφος  ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ  ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

 Απονομή  Βραβείων & Επαίνων Συμμετοχής από  ΑΡΑΠΗ  ΒΑΣΙΛΕΙΟ, Εικαστικό, Διδάκτορα  Φιλοσοφίας της Τέχνης,  ΣΤΡΑΤΗ  ΓΙΑΝΝΗ,  Εικαστικό  &  ΤΑΜΠΟΥΡΗ  ΒΑΣΙΛΙΚΗ,  Πρόεδρο του Συλλόγου,  Εικαστικό.

Τραγούδι: η  ΕΛΕΝΑ  ΙΝΕΖ  ΒΕΝΙΕΡΗ,  Έντεχνο με Κιθάρα-

Τετάρτη, 3/10/2012   7:30-8:30μμ.

Παρουσίαση της  ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ  ΚΩΣΤΑΚΗ,  Οραματική Συγγραφέας, Ποιήτρια  &  Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.

Θέμα: « ΑΦΥΠΝΙΣΗ - Ένα Κοσμικό Ταξίδι στο Φώς..»

Ομιλητές: ΧΑΡΑ  ΚΟΥΤΡΑ,  Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών,  ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  ΑΡΑΠΗΣ,  Καλλιτέχνης, Διδάκτορας της Φιλοσοφίας της Τέχνης,  ΜΑΡΙΑ  ΜΠΑΚΛΑΒΑ - ΣΤΡΑΤΙΚΗ,  Δημοσιογράφος  &  Σύμβουλος Πολιτισμού του Δήμου Χαϊδαρίου.

Απαγγελία:Αποσπασμάτων από το μυθιστόρημα της Συγγραφέα  «Το Ταξίδι της Ζωής Φέρνει Ελπίδες…», από την  ΑΝΝΑ  ΤΣΟΥΚΑΛΑ,  Ηθοποιό.

Μουσική:  ΜΙΜΗ  ΤΟΥΜΠΑΝΗ, του Τμήματος Σπουδών Μουσικής Τεχνολογίας ΙΕΚ ΑΚΜΗ.

Συνομιλία & ερωτήσεις περί Εσωτερικής Αναζήτησης, Πνευματικότητας  κα. μεταξύ ΚΟΙΝΟΥ  &  ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ  ΚΩΣΤΑΚΗ,

Πέμπτη, 4/10/2012   7:30-8:30μμ.

Μουσικοποιητική Βραδιά με Ποίηση & Μουσική  ΧΛΟΗΣ  Ν.  ΑΜΑΡΑΝΤΟΥ.

Απαγγελία:  ΚΑΜΠΙΤΣΗ  ΕΥΑ,  ΚΑΣΤΑΝΙΑ  ΜΑΡΙΑΝΝΑ,  &  ΚΥΡΙΤΣΗ  ΒΑΡΒΑΡΑ,  Ηθοποιοί.

Η Βραδιά θα πλαισιωθεί από Καλλιτεχνικές Δημιουργίες των Σπουδαστών Κομμωτικής Τέχνης  &  Επαγγελμάτων Ομορφιάς του Εκπαιδευτικού Ομίλου  «ΝΙΚΟΣ  ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ».

Μουσική:  ΧΛΟΗ  Ν.  ΑΜΑΡΑΝΤΟΥ,  Πιάνο.

Παρασκευή, 5/10/2012   7:30-8:30μμ.

Η Θεατρική Ομάδα " ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΩΤΕΙΝΟ" θα ερμηνεύσει το Αριστούργημα του Γ.ΡΙΤΣΟΥ " Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ". 
Ερμηνεία: ΛΥΔΙΑ ,Ηθοποιός.
Μουσική: IRINA KNYAZEVA θα συνοδεύσει στο Πιάνο.
Το Δρώμενο Προλογίζει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΜΗΣ,Βιοθεραπευτής-Χειροθέτης.
Η Θεατρική Ομάδα " ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΩΤΕΙΝΟ" είναι η μοναδική που συνεργάζεται με Βιοθεραπευτή-Χειροθέτη κατά τα ΑΣΚΛΗΠΕΙΑΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ.

Σάββατο, 6/10/2012   7:30-8:30μμ.

Ο Συγγραφέας  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΜΠΟΥΡΑΣ  παρουσιάζει το Πρόσφατο Βιβλίο του  «ΑΡΧΑΙΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ» από Εκδόσεις  ΑΡΜΟΝΙΑ.

Ομιλητής:  ΧΡΗΣΤΟΣ  ΝΑΟΥΜ,  Συγγραφέας, Ιατρός.

Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσει η  ΛΙΛΑ  ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΓΛΟΥ.

Ο  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΜΠΟΥΡΑΣ  θα συνομιλήσει με το ΚΟΙΝΟ.

Κυριακή, 7/10/2012   7:30-8:30μμ.

Παρουσίαση Ποιητικών Συλλογών  των  ΟΛΓΑΣ  ΧΑΝΟΥΖΑ,  Εικαστικός, Ποιήτρια  &  ΦΡΟΣΩΣ  ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗ,  Εικαστικός, Ποιήτρια, η οποία θα κάνει 1^η Παρουσίαση του Βιβλίου της  «Δυτικά της Ελπίδας..»  &  του Μουσικού  ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ,  Εικαστικού, ο οποίος θα παρουσιάσει παράλληλα τραγούδια σε Μουσική Δική του, Στίχους των Ποιητριών  &  Άλλων Στιχουργών.

1^ο «Η Αγάπη είναι Φως..», Μουσική  &  Ερμηνεία  Ι.  ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ, Στίχοι  Ο.  ΧΑΝΟΥΖΑ

2^ο «Μεθυσμένα σ’Αγαπώ..», Μουσική  ΙΩΑΝΝΗΣ  ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ, Στίχοι  Φ.  ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗ,  Ερμηνεία  ΕΛΕΝΑ  ΙΝΕΖ  ΒΕΝΙΕΡΗ.

Χορός:  ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ  ΚΥΘΡΑΙΩΤΟΥ,  Δασκάλα Χορού Latin & Belly Dance.

Δευτέρα, 8/10/2012   7:30-8:30 μμ.

Συνομιλία  «..Περί Τέχνης..»  μεταξύ των  ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ  ΑΡΑΠΗ,  ΓΙΑΝΝΗ  ΣΤΡΑΤΗ  &  ΚΟΙΝΟΥ.

ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ.

Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ.

ΩΡΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

ΠΡΩΙΝΑ: 10:00 π.μ.-1:00 μ.μ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ: 5:30 μ.μ.- 9:30 μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ 

    

H Πρόεδρος της «Τεχνόσφαιρα»  &  Εικαστικός 

Ταμπούρη Βασιλική

Τηλ.Επικοινωνίας:6973833016

Email: vtampouri7@gmail.com

                                                                                       

                                                                                

                                                                           

                                             

Αίγινα!!!

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου σας είχα πει ότι θα λείψω για λίγες μέρες. Δεν σας είχα πει όμως που θα πάω. Καιρός λοιπόν να σας το αποκαλύψω. Πήγα στην Αίγινα.
Το τρομερό είναι ότι ενώ η Αίγινα είναι ένα νησί δυο βήματα από την Αθήνα, εγώ δεν είχα αξιωθεί μέχρι τώρα να την επισκεφτώ. (Δεν μετράει το γεγονός ότι είχα πάει προ αμνημονεύτων ετών στην Αγία Μαρίνα, και μόνον εκεί, για διακοπές. Γιατί Αίγινα δεν είχα δει.)

Το χρωστάω στην καλή φίλη Αγάπη, που την λατρεύει, και αφού θα πήγαινε, μου πρότεινε να πάμε μαζί. Δεν έχασα λοιπόν την ευκαιρία, έφτιαξα φαγητά για αρκετές μέρες στους άντρες του σπιτιού, έριξα μερικά ρούχα, μαγιώ, πετσέτες κ.λ.π σε ένα σακ βουαγιάζ και έφυγα.

Η Αγάπη, τις 3 ημέρες που έμεινα εκεί έκανε τα πάντα για να μου γνωρίσει τον τόπο που τόσο πολύ αγαπάει. Πήγαμε στην Αφαία, στη Μονή, στην Κολώνα, σε συναυλία δίπλα στη θάλασσα, σε θέατρο. Μου γνώρισε ωραίους ανθρώπους.

Ακόμα με ενθάρρυνε να ζωγραφίσω και να αποτυπώσω ότι  μπορώ από όλα αυτά που είδα και το φως της Αίγινας που μάγεψε τόσο πολλούς ζωγράφους.

Επειδή δεν ήταν δυνατόν, δεν είχα εξ άλλου μαζί μου και τα απαραίτητα, να αποτυπώσω ζωγραφίζοντας όλα αυτά που είδαν τα μάτια μου, ας είναι καλά η φωτογραφική μηχανή, τράβηξα αρκετές ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. (Δεν θα σας τις δείξω εδώ. Δεν περηφανεύομαι  για την φωτογραφική μου ικανότητα). Οι φωτογραφίες με βοήθησαν να κρατήσω εικόνες και εντυπώσεις και να προσπαθήσω να τις αποδώσω με τη ζωγραφική μου.

Έπεσα λοιπόν με τα μούτρα στη δουλειά και να το αποτέλεσμα:

"Παιχνίδι στην 'Αύρα' Ι" Ακρυλικό και λάδι σε καμβά (40Χ30 εκ)

"Παιχνίδι στην 'Αύρα' ΙΙ" Ακρυλικό και λάδι σε καμβά (40Χ30 εκ)

Ξεκίνησα με ανθρωποκεντρικά θέματα μια και έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μένα. Τα τοπία κάποια στιγμή θα ακολουθήσουν.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αγάπη για όσα έκανε για μένα και μια υπόσχεση στην Αίγινα : "Θα σου ξανά 'ρθω"

Λάδια σε καμβά...

Μετά από τόσο καιρό χωρίς αναρτήσεις θα σας φανεί παράξενο που βλέπετε δεύτερη ανάρτηση μου σε λίγες μόνο μέρες....
Καιρός να αρχίσω να σας δείχνω κάτι από τις δουλειές που έκανα τώρα το καλοκαίρι. Και όταν λέμε καλοκαίρι, εννοούμε τον Αύγουστο που ήμουν στην Αθήνα.
Πάρτε να 'χετε, που λένε, γιατί θα λείψω μερικές μέρες και δεν θα πάρω, φυσικά, μαζί μου υπολογιστή.....

Σήμερα θα αναρτήσω ότι έκανα με λάδι....... τα υπόλοιπα αργότερα.

" Ο κυρ Αντώνης" Λάδι σε καμβά 60Χ80 εκ

 Το θυμάστε το τραγούδι του Χατζηδάκη; Ε! απ' αυτό εμπνεύστηκα τον κυρ Αντώνη.

"Συστολή" Λάδι σε καμβά  (40Χ50 εκ)

Καλό σας βράδυ !

Γειά σας .......

....Μετά από πολύ καιρό.....

Δεν ξέρω τι με είχε πιάσει, μια αντιblog  διάθεση ίσως...

Έμεινα και ενάμισι μήνα στο χωριό.... όχι ότι δεν είχα ίντερνετ εκεί, αλλά που ησυχία για να ασχοληθώ με το blog. Εκεί την προσοχή μου είχε συγκεντρώσει η Εύα μου (η εγγονή μου), το περιβολάκι μας και τα μπάνια στη θάλασσα.

Ούτε καιρός για ζωγραφική.

Εκείνο που έκανα είναι μια τοιχογραφία στο δωμάτιο της Εύας. Της το είχα υποσχεθεί πριν από το Πάσχα, αλλά δεν είχα μπορέσει εκείνες τις μέρες.

Θα βάλω λοιπόν μερικές φωτογραφίες για να δείτε τι έκανα. Μην με κρίνετε αυστηρά. Είναι η πρώτη μου τοιχογραφία, μετά από εκείνη που κάναμε με τους Ζωγράφους σε Δράση για τα Παιδιά στην Πεντέλη, αλλά εκεί είχα μαζί μου τόσους έμπειρους σ' αυτά....

 Η εσοχή στον τοίχο  έγινε διώροφο κουκλόσπιτο....

Να και λεπτομέρειες του εσωτερικού.

Αυτά για σήμερα.... Δεν λέω καλό χειμώνα με 40βαθμούς, άσε που το συχαίνομαι.

Να είστε καλά και υπόσχομαι να προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής στο μέλλον.

"Δελφοί"

Έχω καιρό να δημοσιεύσω κάποια καινούργια ανάρτηση. Δουλειές, υποχρεώσεις, τρεξίματα.......

Το Σ/Κ που πέρασε πήραμε μέρος σε έναν αγώνα με παλιά αυτοκίνητα. (Δεν γράφω τίποτε για τον αγώνα γιατί εγκαταλείψαμε λόγω βλάβης και τελικά ο αγώνας διακόπηκε επειδή κάποιος αγωνιζόμενος έπαθε ανακοπή κατά την διάρκεια του αγώνα και τελικά τον χάσαμε. Βλέπεις δεν είναι μόνο τα αυτοκίνητα παλιά αλλά και πολλοί από εμάς τους αγωνιζόμενους) Αλλά μετά την βλάβη πήγαμε στον τόπο προορισμού του αγώνα με το κανονικό μας αυτοκίνητο, μια και είχαμε ήδη προπληρώσει το ξενοδοχείο που θα μέναμε.

Είχα κάποια χρόνια να πάω στους Δελφούς.
Φθάνοντας το Σάββατο το απόγευμα, μετά από μια στροφή του δρόμου, αντίκρισα ένα τοπίο που μου έφερε στο νου μου πίνακες του Παπαλουκά, του Μαλέα και του Παρθένη.  Θα ήθελα να μπορούσα να σταματήσω επί τόπου και να καθίσω να το ζωγραφίσω, αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό, άσε που δεν είχα μαζί μου ούτε μολύβι.....
Γενικά όπου και να γυρίσεις στους Δελφούς, το τοπίο σε εμπνέει.

Γύρισα την Κυριακή το βράδυ στο σπίτι και άρχισα να ψάχνω φωτογραφίες στο ίντερνετ, βρήκα μία που ήταν κοντά σ' αυτό που με είχε εντυπωσιάσει και αποφάσισα να την ζωγραφίσω. Είχα πολύ καιρό να ζωγραφίσω τοπίο γιατί δεν είχε τύχει κάτι να μου κάνει "κλικ", εξ άλλου όλο στα ίδια και στα ίδια γυρίζω και δεν μου κάνουν εντύπωση πια.....
Μάλιστα δεν χρησιμοποίησα καμβά, αλλά ξύλο και μάλιστα είναι ένα ράφι από τα ντουλάπια της παλιάς μου κουζίνας, κάποια από τα οποία φύλαξα με την προοπτική να ζωγραφίσω πάνω τους κάποια στιγμή.

Να λοιπόν το αποτέλεσμα:

"Δελφικό τοπίο" Λάδι σε ξύλο  (36Χ29 cm)

Και με διαφορετικό φωτισμό.

" Ο μελισσοκόμος των Αγγέλων"

Ο φίλος και ζωγράφος Οδυσσέας Άννινος δημιούργησε μια σειρά έργων εμπνευσμένων από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Τα εκθέτει από 1-3 Ιουνίου 2012 στην Αθηναΐδα (Καστοριάς 34-36, Βοτανικός) 

Εγκαίνια την Παρασκευή 1η Ιουνίου 2012, ώρα 8μμ

Σήμερα δεν έχει ζωγραφιές.... έχει ...και άλλα.

Ένα πολύ όμορφο κείμενο που μου έστειλε ένας καλός φίλος με email και που θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Τι μου θύμισε !!!!

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40 50 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.
Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαρειές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατουσες μας.
Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.
Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.
 Ζεσταινόμασταν με σόμπες με ξύλα η με...κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.
Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ηρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέττα, το...

Πρώτο, το Εμπρός. Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλήρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλυφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν , τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον ,το πεστίλι πέτσα βερίκοκο , το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.

Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκινοπίπερο.

Τα αστικά λεωφορεία Σκανια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλέ δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ηταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα. Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρί καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας;

Τα κίτρινα τρόλευ με τους οδηγούς και τους εισπράκτορες με τις καφέ στολές, κι εκείνο το περίεργο μηχανάκι με τη μανιβέλλα που έκοβε τα εισιτήρια.

Τα γκρίζα αμερικάνικα πελώρια ταξί με τα καθισματάκια που έπεφταν από τις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, γυρόφερναν ή άραζαν στις πιάτσες. Κι οι πειρατές, «ένα διφραγκάκι Σύνταγμα» τους έκοβαν το μεροκάματο.

Ποιος να έχει τότε Ι.Χ Οι λίγοι τυχεροί αγόραζαν VW σκαραβαίους, ή μεταχειρισμένα Consoul Cortina, Hansa, Wartburg, FIAT 1100, Opel Olympia. Θυμάστε τα Anglia τα Peugeot 403, τα Renault 10??.. ¨η το Simca 1000, με τα ανύπαρκτα καλοριφέρ και τα λιγνά λάστιχα.

Το γάλα μας το έφερνε ο γαλατάς ή μέσα σε γυάλινα μπουκάλια με αλουμινένια καπάκια ή μας το άδειαζε από μεγάλες καρδάρες στην κατσαρόλα στην εξώπορτα.

Οι κολώνες του πάγου που τις έφερνε ο παγοπώλης με την τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του και τις κουβάλαγε με εκείνο το περίεργο εργαλείο γάντζο , αργοέλιωναν στο κεφαλόσκαλο. Και η βρύση του ψυγείου είχε στο στόμιο της τυλιγμένο ένα λευκό τουλπάνι σα φίλτρο. Που ηλεκτρικά ψυγεία. Αργότερα θυμάμαι κάτι ΠΙΤΣΟΣ ΙΖΟΛΑ και ΚΕΛΒΙΝΕΙΤΟΡ.

Οι παπλωματάδες, οι καρεκλάδες οι γανωτζήδες οι ακονιστές κι οι τσαγκάρηδες είχαν πολλή δουλειά. Στην κεντρική λεωφόρο ένα πλήθος από λούστρους με καλογυαλισμένα κασελάκια που λαμποκοπούσαν περιίμεναν πελάτη. Και σε κάποια γωνιά σε μια καμαρούλα 2Χ2 ήταν το βασίλειο του τσαγκάρη με εκείνο το περίεργο καλαπόδι που έβαζε ανάποδα το παπούτσι και το κόλλαγε και το κάρφωνε με εκείνες τις μαύρες πρόκες με το πλατύ κεφάλι και διάχυτη η μυρουδιά της βενζινόκολλας

Στη γωνιά του δρόμου μια ΕΒΓΑ που πούλαγε γάλα, γιαούρτια και παγωτά σε ψυγεία με μαύρα λαχιστένια καπάκια, και σε μια γωνιά μεταλλικά κουτιά με γυάλινο επάνω μέρος και μέσα μπισκότα γεμιστά με κρέμα γεύση βανίλλια σοκολάτα φράουλα και μπανάνα και κουραμπιέδες Μπούσιου αν θυμάμαι τυλιγμένους σε ημιδιαφανές χαρτί.

Στο κομμωτήριο της γειτονιάς οι κυρίες ψηνόντουσαν με τις ώρες κάτω απ τις κάσκες σεσουάρ με τα μαλλιά πασαλειμένα πλίξ τυλιγμένα σε ρόλλει κι όλα μαζί σκεπασμένα με δίχτυ και τα αυτιά σκεπασμένα με κοκκάλινα καπάκια. Η μανικιουρίστα καθάριζε τα πετσάκια και έβαφε τα νύχια με κατακόκκινο μανό που μύριζε ασετόν από δέκα μέτρα μακριά.

Ο καφές στα καφενεία ήταν μόνο Ελληνικός, τούρκικος τότε. Δεν υπήρχε νες ούτε φραπέ ούτε καπουτσίνο ούτε εσπρέσσο ούτε κάν φίλτρου γαλλικός. Μόνο σε κανένα ζαχαροπλαστείο εύρισκες γαλλικό και βέβαια τον πλήρωνες πανάκριβα. Οι πρώτες καφετιέρες ήταν κάτι γυάλινες κανάτες γεμάτες νερό πάνω στη φωτιά,με ένα ειδικό μεταλλικό φίλτρο που ο ατμός που υγροποιόταν έπεφτε πάνω στον καφέ τον έριχνε στο νερό και ο κύκλος συνεχιζόταν μέχρις εξαντλήσεως του περιεχομένου.

Σαββατόβραδο στα μικράτα μας σινεμαδάκι την σπουδαία περίοδο του Ελληνικού κινηματογράφου και το βράδυ ταβερνάκι με μπριζολίτσα παιδάκια και μια γουλιά μπύρα που μας έδινε κρυφά η μάνα μας γιατί «το παιδί δεν πρέπει να πίνει».

Και αργότερα πιο μεγάλοι πια σινεμά και καφετέρια στον Πύργο των Αθηνών ,το Loubier, το Blue Bell, του Φλόκα, το Βυζάντιο, του Βρυλώνια με τις φοβερές μακαρονάδες. Τη Σόνια?

Με πόση χαρά ακολουθούσαμε Κυριακή πρωϊ τον πατέρα στο καφενείο και απολαμβάναμε επί ώρες μια κουταλιά βανίλια, το γνωστο υποβρύχιο μεσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό, ή τρώγαμε το μεζέ του ούζου και του αφήναμε το ούζο ξεροσφύρι. Κι ύστερα με το ποδήλατο πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο κι εκείνος να μας ρίχνει κλεφτές ματιές κάθε που σήκωνε το κεφάλι του απ το τραπέζι με την πρέφα ή το τάβλι. Και το μεσημέρι της Κυριακής μετά το οικογενειακό γεύμα πόση πίκρα όταν έφευγε για το γήπεδο χωρίς εμάς γιατί ήταν μεγάλο παιγνίδι και με πόση λαχτάρα περιμέναμε να ακούσουμε την περιγραφή απ το ραδιόφωνο. Γεωργίου, Φώσκολος, Λογοθέτης κι αργότερα απ την τηλεόραση Διακογιάννης Φουντουκίδης Κατσαρός.

Η γλυκύτερη αναμονή το καλοκαίρι ήταν ο παγωτατζής με το καρότσι με τις σιδερένιες ρόδες που το σπρωχνε στο χωματόδρομο. Παπασπύρου ΑΣΤΥ ΕΒΓΑ. Μια δραχμή η κρέμα, μιάμιση το κακάο, δύο η σοκολάτα.

Τα καλοκαίρια μπάνιο με το πούλμαν ή πάνω στις καρότσες των αγροτικών ή με φορτηγά ή άντε με προϊστορικά λεωφορεία που ζεμάταγαν σαν την κόλαση στις κοντινές παραλίες, Καβούρι Βουλιαγμένη, Βάρκιζα άντε και στη Λουμπάρδα ή απ την άλλη μεριά Ραφήνα Νέα Μάκρη Κόκκινο λιμανάκι. Γελάγαμε με κάτι χοντρές γριές που κάνανε μπανιο με τις κομπιναιζόν, Πέφταμε κάτω και χτυπιόμασταν όταν βλέπαμε κάποιους με το ένα χέρι να κρατάνε τυλιγμένη την πετσέτα γύρω τους και με το άλλο να προσπαθούν να βγάλουν το μαγιό και ναι βάλουν εσώρουχο και παντελόνι. Σιχαινόμασταν τα κεφτεδάκια ή τα ντολμαδάκια στην αμμουδιά. Και το νερό που πίναμε ήταν πάντα χλιαρό.

Και φρούτα, θεούλη μου τι φρούτα ήταν αυτά!

Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να κουβαλάει κάτι δωδεκάκιλα Αμερικάνικα ριγέ καρπούζια και γιαρμάδες που σε κάθε δαγκωνιά τα ζουμιά έτρεχαν στο πηγούνι και το λαιμό. Και πεπόνια που μοσχομύριζαν. Και κεράσια μέλι. Και σταφύλια ολόγλυκα.

Ψωμί, τυρί φέτα και καρπούζι για φαγητό. Η υπέρτατη γεύση.

Πίναμε νερό απ το λάστιχο του κήπου (τι εμφιαλωμένα και πράσινα άλογα), τρώγαμε λουκουμάδες με ζάχαρη, κουλούρι και τριγωνάκι κεφαλοτύρι απ τον πλανόδιο κουλουρά έξω απ την εκκλησία, αμφίβολης καθαριότητας τυρόπιτες και σάμαλι ( Δεν έχω ξαναδοκιμάσει από τότε τέτοια νοστιμιά), κοκ και κορνέ με σαντιγύ, και πάστες νουγκατίνες σοκολατίνες και σεράνο απ τις ΕΒΓΑ της γειτονιάς. Γευόμασταν βούτυρα και μαρμελάδες σπιτικές και σπιτικά γλυκά κουταλιού συκαλάκι, περγαμόντο, βύσσινο και πορτοκάλι, νερατζάκι, και φαγητά που δεν τα φτιάχνουν τώρα γιατί είναι κουραστικά. Ροστ μπήφ, μελιτζάνες παπουτσάκια, ιμάμ, παστίτσια, μουσακάδες. Τρώγαμε τόνους κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές αλλά ποτέ δεν είμασταν υπέρβαροι γιατί γυρνάγαμε όλη μέρα στους δρόμους και τις αλάνες παίζοντας.

Μοιραζόμασταν με τους φίλους μας μια πορτοκαλάδα ή γκαζόζα απ το ίδιο μπουκάλι και ποτέ κανένας μας δεν έπαθε τίποτε. Δεν πολυαρωσταίναμε , αλλά αν τύχαινε να αρρωστήσουμε πάντα υπήρχε μια καλή μάνα ή γιαγιά να μας δώσει λίγο φιδέ και να μας ρίξει βεντούζες να μας δώσει μια κουταλιά Νορισοντρίν, Ιπεσαντρίν ή ασπιρίνη διαλυμένη στο κουταλάκι μαζί με ζάχαρη, ή να μας κάνει μια ένεση με γυάλινη σύριγγα που τη βράζανε στο κατσαρολάκι, και πιο ύστερα να μας διαβάσει κανένα παραμυθάκι για να αποκοιμηθούμε. Και κάτι θερμόμετρα γυάλινα του πεντάλεπτου??? και στα πόδια του κρεβατιού να γουργουρίζει η γάτα η παρδαλή και να αναδεύεται και να παίζει με την άκρη της κουβέρτας.

Οταν κάναμε ποδήλατο (eska ή velamos) δεν φορούσαμε κράνος και στην πίσω ρόδα βάζαμε πάντα χαρτόνι από πακέττο τσιγάρα πιασμένο με ξύλινο μανταλάκι έτσι για να κάνει θόρυβο και να μας θυμίζει μηχανάκι

Περνάγαμε ώρες έξω απ το σπίτι φτιάχνοντας πατίνια με ρουλεμάν και σανίδια και κατεβαίναμε τις κατηφόρες τις γειτονιάς απλά για να διαπιστώσουμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένο. Κι όταν σηκωνόμασταν μέσα απ τους θάμνους που καταλήγαμε, μαθαίναμε πώς να διορθώνουμε το πρόβλημα των φρένων. Για να μη ξαναπληγώσουμε τα γόνατα μας και να μην αποκτήσουμε ευμεγέθη καρούμπαλα στο κέντρο του μετώπου μας Κι αν τα αποκτούσαμε τα πατάγαμε με εκείνα τα μεγάλα τάλληρα για να μη φουσκώσουν.

Είχαμε φίλους. Βγαίναμε στο δρόμο και τους βρίσκαμε. Παίζαμε μπάλα και κυνηγητό στους δρόμους. Τα δοκάρια στα αυτοσχέδια γήπεδα ήταν ή οι σχολικές τσάντες ή τα πουλόβερ κι οι ζακέττες μας κουβαριασμένες και για καλάθια του μπάσκετ είχαμε τα περβάζια των παραθύρων. Πόσες φορές δεν σπάγαμε και κανένα τζάμι και εξαφανιζόμασταν όλοι μαζί αφήνοντας τη μπάλα στα χέρια κάποιου συνταξιούχου που την έσκιζε με το σουγιά και την πέταγε στο δρόμο. Ο παλιόγερος !

Σκάβαμε λακουβάκια για να παίξουμε γκαζές, ακόμα και κουτσό μαζί με τα κορίτσια, χαρτάκια ή απ αυτά που αγοράζαμε απ τα περίπτερα ή με τα χαρτόνια απ τα πακέτα τα τσιγάρα.

Πηγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας και χτυπούσαμε την πόρτα, ή το πιο συνηθισμένο μπαίναμε χωρίς να ρωτήσουμε. Πέφταμε από δέντρα, κοβόμασταν, πληγώναμε τα γόνατα μας και σπάγαμε και κανένα χέρι και οι γονείς μας μάς κατσάδιαζαν κι αυτό ήταν. Λίγο βάμμα στην πληγή κι όξω απ την πόρτα. Τσακωνόμασταν και παίζαμε μπουνιές και μαυρίζαμε και μελανιάζαμε και πάλι φιλιώναμε. Παίζαμε ξιφομαχίες με αυτοσχέδια ξύλινα σπαθιά. Τα ακόντια μας ήταν τα κοντάρια απ τις σκούπες ειδικά από εκείνες που τύλιγαν με μια μαξιλαροθήκη και ξαράχνιαζαν τα ταβάνια. Οι ασπίδες μας ήταν τα καπάκια απ τις μεγάλες κατσαρόλες .

Τρώγαμε ακόμα και σκουλήκια και λάσπες απ τον κήπο. Θυμάστε τη γεύση της λάσπης; Ούτε μάτια βγάλαμε, ούτε τα σκουλήκια έζησαν για πολύ το στομάχι μας.

Κι όταν η γιαγιά πότιζε τον κήπο τι πλάκα να της πατάς το λάστιχο του ποτίσματος και να της κόβεις το νερό κι εκείνη να φωνάζει.

Κι ο πανικός ακόμα μεγαλύτερος όταν πιάναμε το φλίτ με το εντομοκτόνο για να παίξουμε ανίδεοι για το δηλητήριο που περιείχε.

Στους ποδοσφαιρικούς μας αγώνες την ομάδα την έφτιαχναν μερικοί, οι υπόλοιποι μάθαιναν να ζουν χωρίς αρχηγιλίκι.

Φεύγαμε απ το σπίτι το πρωί και παίζαμε όλη μέρα ελεύθεροι αρκεί να γυρίζαμε πίσω μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει, ή όταν η μάνα μας έβαζε τις φωνές απ το μπαλκόνι να τσακιστούμε να ανεβούμε για διάβασμα. Δεν είχαμε βιντεοπαιχνίδια ούτε καν τηλεόραση, ούτε κινητά ούτε υπολογιστές ή internet άντε κανένα ραδιόρφωνο με λυχνίες. Το καλύτερο δώρο ήταν ένα μικρό τρανζιστοράκι με εννιάβολτη Bereck για να ακούμε Εθνικό, ή Ενόπλων.

Πηγαίναμε σχολείο και τα Σάββατα. Τρείς μέρες πρωι, τρείς μέρες απόγευμα. Τετάρτη απόγευμα Πέμπτη πρωί και την πρώτη ώρα Μαθηματικά. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε το χέρι κάποιου καθηγητή να μας σηκώνει απ τη φαβορίτα ή να μας τραβάει τα αυτιά, η να μας ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα. Κι η βίτσα, συνήθως από μουριά να μας πληγώνει την παλάμη. Οι πράξεις μας ήταν δικές μας και οι συνέπειες θα βάρυναν εμάς.

Ποιος δε θυμάται τις καζούρες ιδιαίτερα στους Θεολόγους, τις Αγγλικούδες και τους Τεχνικούς. Τα παρατσούκλια που τους βγάζαμε τα παλιόπαιδα. Ο γιαουρτάς, ο καρκίνος ο θέκλας η θρούμπος ο φισφιρίκος. Την αγωνία μόλις έμπαινε ο μαθηματικός κι άνοιγε τον κατάλογο. -Για να σηκωθεί σήμερα ο ???. Και μέχρι να πεί τον μελλοθάνατο, κόμπος το στομάχι.

Θυμάστε στα διαγωνίσματα την απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιγράψουμε με το βιβλίο στα γόνατα, ή τα σκονάκια κρυμμένα στα μανίκια, ή τα κορίτσια που τάγραφαν με στυλό BIC ή SCHNEIDER πάνω στα μπούτια τους και τα κάλυπταν με τις μπλέ ποδιές τους. Μπλέ κοριτσίστικες ποδιές, άσπρο γιακαδάκι και άσπρη μπλέ κορδέλλα στα μαλλιά. Ποδιές που εξαφανιζόντουσαν στο λεωφορείο και χωνόντουσαν μες στις τσάντες και ταΆ αγόρια που περίμεναν στο τέρμα του λεωφορείου.

Ποιος δε θυμάται τις ημερήσιες εκδρομές στον Κάλαμο, τον Αη Γιάννη το Ρώσσο, το Ναύπλιο, τον Οσιο Λουκά, τους Δελφούς για να δούμε τον Ηνίοχο τον σκανδαλιάρη που σε κοίταγε πονηρά όπου κι αν στεκόσουνα ,με κάτι απίστευτα πούλμαν.

Και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των τριών ωρών και βάλε στα άδεια οικόπεδα που τώρα έχουν γίνει μεζονέτες και στούντιο.

Κάποιοι μαθητές όχι τόσο έξυπνοι ή επιμελείς έχαναν την τάξη και ξαναπήγαιναν στην ίδια. Θυμηθείτε πόσους διετείς είχατε στην τάξη σας στο γυμνάσιο. Ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι απ τα γένια και τη χοντρή φωνή.

Ο πρώτος μας έρωτας ήταν συνήθως αδελφή ή εξαδέλφη του καλύτερου φίλου μας. Θυμόσαστε το χτυποκάρδι αλήθεια; Την αγωνία μη μας πάρουν χαμπάρι. Το πρώτο φιλί. Τα ξαναμμένα μάγουλα ,το χνούδι πάνω απ το χείλος μας.

Θυμάστε τα πάρτυ γενεθλίων με 15 αγόρια και δύο κορίτσια, (Ποιος να αφήσει την κόρη του να πάει) με πορτοκαλάδα ή ΤΑΜ ΤΑΜ, πατατάκια τσιπς και σπιτικό κέϊκ κι αργότερα βερμουτάκι και ξηρούς καρπούς.

Τις άπειρες φορές που χορεύαμε το ίδιο μπλούζ σε συνενόηση με τον υπεύθυνο του πικάπ, έτσι για να μένουμε πιο πολλή ώρα αγκαλιασμένοι με το κορίτσι των ονείρων μας. Την απίστευτη φράση ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ. Τι φτιάξαμε ο Θεός κι η ψυχή μας.

Πηγαίναμε στο γήπεδο τρείς ώρες πριν το μάτς και γυρίζαμε παπί απ τη βροχή και παγωμένοι μέχρι το μεδούλι τυλιγμένοι με μουσκεμένες σημαίες και χωμένοι σε πλαστικές σακούλες Κι με τις κάλτσες να τρέχουν

Υπήρχαν τέσσερις εποχές διακριτές μεταξύ τους. Τα φύλλα των δέντρων έπεφταν το φθινόπωρο και τα μπουμπούκια των λουλουδιών άνθιζαν την άνοιξη. Υπήρχαν δέντρα και κήποι στις αυλές των σπιτιών και πηγάδια και χώμα που μύριζε μετά το πότισμα . Θυμάστε τους πανσέδες; Τα σκυλάκια; Τα χρυσάνθεμα;

Τις πλεχτές ζακέτες που βάζαμε κάπου μετά το Πάσχα. Τα πρώτα μακριά παντελόνια.

Τα καλοκαιρινά βράδια τα βγάζαμε ή στα σκαλιά παρέες παρέες, ή παίζοντας κρυφτό και κρυφτοντένεκο, ή στα καλοκαιρινά σινεμά με τα χαλίκια, τις καρέκλες με το πλαστικό σκοινί, τις μπουκαμβίλιες στη μάντρα , τον πασατέμπο και την πορτοκαλάδα ΠΑΡΘΕΝΩΝ. Αξέχαστα χρόνια.

Οι γενιές αυτές έβγαλαν μερικούς απ τους καλύτερους επιστήμονες, γιατρούς, μηχανικούς, ανθρώπους εργατικούς και τίμιους οικογενειάρχες και πολλούς άλλους. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έγινε έκρηξη σε καινοτομίες και νέες ιδέες. Είχαμε επιτυχίες, αποτυχίες και υπευθυνότητα και μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα. Μεγαλώσαμε σαν παιδιά με τις χαρές και τις λύπες, μας. Ζήσαμε. Και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε όσο μας χρωστάει ο Θεός, σε πείσμα όλων αυτών που μας πλαστικοποίησαν τη ζωή με δικές τους ιδέες και για δικό τους όφελος.\